Anababa | Expertise voor Ouders

© Copyright Applinet Bron: https://www.anababa.nl

ADD, de onbekende variant van ADHD

Naast het bekendere ADHD bestaat er ook ADD: Attention Deficit Disorder. Een kind met ADD is erg snel afgeleid, kan zijn aandacht er niet bij houden en komt vaak wat afwezig over, legt ontwikkelingspsycholoog Steven Pont uit.

Wat is ADD…

ADD is de onbekendere variant van ADHD. Een kind met ADD is niet hyperactief, maar wel extreem snel afgeleid. Het lastige is dat kinderen met ADD zich weer wél kunnen concentreren op dingen die ze interessant vinden (helaas hoort schoolwerk daar vaak niet bij). Daardoor wordt hun gedrag wel eens tegendraads of verstrooid genoemd en leraren vinden hen soms ook erg ongeïnteresseerd. Soms wordt zelfs gedacht dat de leerstof misschien wat te moeilijk (of te makkelijk) is en dat deze kinderen daardoor niet meekomen. Maar dat hoeft dus helemaal niet. Niet de leerstof is te moeilijk voor ze, maar hun aandacht erbij houden, dat is te moeilijk! Kinderen met ADD lopen door hun afwezige gedrag bovendien ook een wat grotere kans om geen aansluiting bij hun leeftijdgenoten te vinden (waardoor ze zich weer wat meer af lijken te sluiten). Ook daarom is het goed ADD op tijd te onderkennen!

Check: In 1994 kwam ADD als term in het psychiatrisch handboek terecht (de DSM). Dus vergeet niet: het is een psychiatrische term en daarmee mag alleen een psychiater ADD vaststellen.

… en wat is ADHD?

ADHD als algehele diagnose staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Maar van die diagnose zijn meerdere varianten:

  • De bekendste variant is natuurlijk ADHD zelf (dus mét de H), en dan is je kind vooral heel erg druk.
  • Als je kind de tweede variant heeft (ADD - dus zonder de H) dan is hij voornamelijk snel afgeleid. Deze variant heet soms ook wel ADHD-PI: ADHD Predominantly Inattentive.
  • De derde variant is ADHD van het gecombineerde type: dan is je kind én heel druk én snel afgeleid.

Maar ik wil het hier dus specifiek hebben over ADD, omdat die nu eenmaal wat minder bekend is.

Wanneer moet je denken aan ADD bij je kind?

Neem eerst onderstaand lijstje eens door:

  • Je kind is snel afgeleid door dingen en geluiden die niet belangrijk zijn voor de taak waar hij op dat moment mee bezig is.
  • Hij heeft moeite met het plannen en organiseren van activiteiten, bijvoorbeeld huiswerk of klusjes in huis.
  • Hij heeft problemen met het afmaken van taken en het op tijd klaar zijn daarmee. Hij vindt het bijvoorbeeld moeilijk om op tijd klaar zijn om naar school te gaan.
  • Hij kan zich niet goed concentreren op details en maakt daardoor veel slordigheidsfouten in zijn schoolwerk.
  • Hij heeft heel vaak moeite met het volgen van de uitleg van juf of meester en mist daardoor belangrijke informatie.
  • Hij vergeet en verliest vaak dingen. Bijvoorbeeld sleutels, gymtas of spullen die hij nodig heeft om huiswerk te maken.

Maar dit geldt toch allemaal voor heel veel kinderen?

Dat is waar. Daarom moeten we ook wat verder kijken:

  1. Herken je bovenstaande punten al vanaf de eerste levensjaren van je kind? Dan is dat een aanwijzing.
  2. Is het gedrag niet simpelweg van tijdelijke aard, bijvoorbeeld door een scheiding of verhuizing? Alle kinderen maken immers wel eens een drukkere periode door.
  3. Herken je iets van dat gedrag in jezelf of dat van je partner? In 75% van de gevallen is ADD namelijk genetisch bepaald.
  4. En tenslotte: beïnvloedt het alle belangrijke levensgebieden van je kind, of alleen zijn schoolwerk? Als het namelijk alleen op school zichtbaar is, dan is het waarschijnlijk geen ADD.

Wat kun je doen als je twijfelt?

Let wel, ik ben helemaal niet voor het snel diagnosticeren van kinderen. Integendeel zelfs. Wees dus voorzichtig en praat ook eens met andere ouders over hoe snel hun kind afgeleid is (want nogmaals: het hoort er ook een beetje bij). Maar ik ben er ook niet voor om niet te diagnosticeren als er wel degelijk iets aan de hand is. En ADD als onbekende variant van ADHD kan gedrag soms juist goed verklaren. Nu wordt soms zelfs de diagnose Oppositionele Gedragsstoornis gesteld (OCD: kinderen die overal tegen zijn), terwijl het kind feitelijk ADD heeft. Dit kun je doen:

  • Begin eens met je kind in verschillende situaties te observeren en schrijf op wat je ziet.
  • Praat met andere ouders over hoe snel hun kind afgeleid is.
  • Ga met je twijfels naar de school en vraag hoe zij tegen het gedrag van je kind aankijken. Welke verklaring geven zij? Herkennen zij jouw beeld? Zo ja, is het nodig om gezamenlijk beleid te gaan maken?
  • Praat erover met je huisarts. Hij kan je eventueel doorverwijzen.
  • Ook kun je eens een Centrum voor Jeugd en Gezin binnen lopen voor advies.

Diagnose ADD, en dan?

Krijgt je kind de diagnose ADD? Dan kun je denken aan een behandeling met medicijnen, maar het is het beste als je die combineert met praten en trainen. Zo werkt in meeste gevallen cognitieve gedragstherapie het best, maar ook in de omgeving van je kind kun je simpele maatregelen nemen. Zet je kind bijvoorbeeld niet achter in de klas en zorg bij het maken van huiswerk voor een prikkelarme omgeving. Werk dus samen met de school van je kind aan een gemeenschappelijke aanpak en doe het niet alleen.

 

Auteur: Steven Pont

Auteur: MP. © Copyright Applinet 2009-heden.