Gerelateerde artikelen

Schuldgevoel bij ouders

Ben ik een goede moeder?

Iedere moeder wil graag een Goede Moeder zijn. Maar wanneer ben je dat? Wat is een goede moeder eigenlijk? En wie bepaalt of je een goede moeder bent? Over de weerbarstige praktijk van het opvoeden, de moedercompetitie en de kunst van het loslaten.

Het goede moedergedoe

In haar boek Het goede moeder gedoe. Een verfrissende blik op het moederschap schrijft Yolan Witterholt de woorden ‘Goede Moeder’ steevast met een hoofdletter. En dat doet ze met een behoorlijke dosis ironie. Want met dit boek pleit ze juist voor een relaxter soort moederschap. Moeders mogen best wat minder streng zijn voor zichzelf, vindt Witterholt. Zichzelf minder serieus nemen. En wat meer lachen om zichzelf.

Naïeve verwachtingen

Vrijwel alle vrouwen hebben hoge verwachtingen over zichzelf als moeder. Naïeve verwachtingen, gevoed door alle glossy babybladen en hippe oudermagazines.

Ik bereidde mij voor volgens het boekje, in de naïeve veronderstelling dat ik dan ook een baby uit dat boekje zou krijgen. Zo eentje met altijd smetteloos witte kleertjes en een tevreden glimlachje boven een lekker mollig lijfje. En ik zou dan de moeder zijn uit hetzelfde boekje: eentje met keurig geföhnde haren boven een direct weer strak lijf in kekke spijkerbroek. Maar ik kwam er al snel achter dat die kinderen uit die boekjes niet echt zijn, en die moeders al helemaal niet.

De praktijk van het ouderschap blijkt behoorlijk weerbarstig, en dat beschrijft Witterholt trefzeker en met veel humor. Kinderen komen op de wereld met een kant-en-klare persoonlijkheid die je als ouder alleen maar een beetje kunt bijsturen. Moeders maken het zichzelf erg moeilijk als ze van die hoge eisen stellen aan alles en iedereen. Om nog maar te zwijgen van zichzelf.

Fasen in het moederschap

Zo’n beetje alles wat je in je carrière als moeder tegenkomt, passeert de revue in Witterholts boek. Van de expliciete en impliciete boodschap aan de zwangere moeder ‘dat je je kind toch zeker zelf gaat voeden’, via de slaapperikelen van haar peuters tot het neerzetten van een doos condooms in de badkamer voor haar 3 tienerkinderen. Aan iedere fase in het moederschap wijdt ze een hoofdstuk:

De Bijnamoeder (zwangerschap)
De Babymoeder (0-1)
De Dreumesmoeder (1-2)
De Peutermoeder (2-4)
De Kleutermoeder (4-6)
De Schoolkindmoeder - junior (6-9)
De Schoolkindmoeder - senior (10-12)
De Beginnende Pubermoeder (12-15)
De Gevorderde Pubermoeder (16-18)
De Mensmoeder (18+)

De hoofdstukken over de fasen die je zelf ook al hebt doorgemaakt, zijn herkenbaar en bij vlagen hilarisch. Voor de fasen die je nog te wachten staan zijn de verhalen van Witterholt absolute eyeopeners. Ze bereiden je voor op wat er komen gaat, en doen dat op een frisse toon waar de zelfspot niet aan ontbreekt. Het goede moedergedoe vormt zo een prettig tegenwicht tegen alle gelikte oudermagazines en rozewolksites waar moeders van nu hun eigen ideale moederbeeld uit destilleren.

De moedercompetitie

Een thema dat regelmatig terugkomt is de ‘moedercompetitie’. Moeders moeten van zichzelf niet alleen Goede Moeders zijn, maar liefst ook nog Betere of Leukere Moeders dan andere moeders. Wie maakt de mooiste verjaardagstraktaties? Wiens kind kan het eerste lopen? Wie helpt het meest mee op school?

Alles deed ik eraan om mijn dochter een gevierd meisje te laten zijn. Bij ons mocht alles: elk vriendinnetje mocht mee, elk vriendje ook, en als de moeders hun kroost kwamen halen, stond er altijd wel een wijntje klaar. Verven mocht natuurlijk, iedereen mocht blijven eten, ik aanschouwde welwillend alle suffe toneelstukjes die ze voor me opvoerden en had altijd Lekkers in huis. Want in de moedercompetitie willen wij niet alleen dat onze kinderen hoog scoren: dat willen wij zelf ook. Wij zijn Leuke Moeders.

Witterholt spaart ook zichzelf niet. Terugkijkend op haar eigen keuzes als moeder ziet ze dat zij ook meedeed aan de genadeloze ratrace van de allesoverheersende moedercompetitie. Dat maakt het ook zo’n sympathiek boek: zelfs de schrijfster geeft toe dat zij zich niet heeft kunnen onttrekken aan het Goede Moeder-ideaal.

De kunst van het loslaten

Witterholts boek is één groot pleidooi voor moeders om het wat rustiger aan te doen. Om hun eigen Goede Moederschap met een behoorlijke korrel zout te nemen. Om minder hoge eisen te stellen aan zichzelf - en aan elkaar. Om wat meer te lachen om je eigen verwoede pogingen om alles naar je hand te willen zetten. Het is een uitstekend boek om te lezen als je weer eens met je handen in het haar zit omdat je dreumes niet wil eten, slapen of luisteren. Of als je midden in de nacht nog een verkleedkostuum voor je schoolgaande dochter zit te naaien. Zoals Witterholt het verwoordt: “De kunst van het opvoeden is vooral de kunst van het accepteren en loslaten. Niet alleen van je kind, maar ook van jezelf”.

Conclusie: In plaats van een Goede Moeder als ideaalplaatje kunnen moeders de lat ook wat lager leggen. En een 'goedgenoegmoeder' worden.

Bronnen

Het goede moeder gedoe. Een verfrissende blik op het moederschap, Yolan Witterholt (2008). Uitgeverij het Spectrum, Houten.

Gerelateerde artikelen

Ben ik een goede moeder?

Het goede moedergedoe

Naïeve verwachtingen

Fasen in het moederschap

De moedercompetitie

De kunst van het loslaten

Bronnen

kinderwens

gezondheid

ontwikkeling

opvoeding

anababa

school

vrije tijd

jij als ouder

praktisch